1800 r., Prusy Południowe, stąd w otoku odcisku pieczęci tekst po niemiecku.
Obecnie: gmina Rozprza - Truszczanek, gmina Wola Krzysztoporska - Blizin.

To jest trudne do rozszyfrowania zdjęcie, może być to widok zarówno z Piotrkowa Trybunalskiego, jak i Piotrkowa na Kujawach. Zagadka.

Na temat piotrkowskiego teatru polecam opracowania i artykuły prof. St. Frycie, L. Cieślaka oraz I. Kobędzowej. Niezastąpionym źródłem są teatralia w "Tygodniu": zapowiedzi, sprawozdania, krytyka. W końcu - rzecz nowa, niepublikowane wyniki badań M. Piestrzeniewicz (Łódź).
Jest też w Piotrkowie badacz młodego pokolenia - niestety nie znam nazwiska - który zajmuje się historią rodziny Spanów. Odnalazł interesujące akta w czterech archiwach.
Z opracowań ogólnych polecam książkę "Teatry prowincjonalne w Królestwie Polskim (1863- 1914)" B. Konarskiej-Pabiniak - pozwala ona spojrzeć na piotrkowski teatr porównawczo z innymi w Królestwie.

I oczywiście - historyk edukacji, autor cyklu "Szkoły Piotrkowskie", drukowanego w "Tygodniu" i osobnych zeszytach. Autor tabel meteorologicznych, publikowanych w "Tygodniu". W wersji książkowej wydał wyniki dwóch jednodniowych spisów statystycznych Piotrkowa. W kwestii jego upodobania dla sztuki - do wystawienia nagrobka swych tragicznie zmarłych dzieci poczynił zamówienie u F. Cenglera.
Analogiczna fotografia Kańskiego znajduje się (w nekrologu) w warszawskim piśmie "Świat", nr 25 (1908), s. 21. Numer ten dostępny jest w wersji cyfrowej na stronie polona.pl.
W Piotrkowie mieszka prawnuk Jordana Kańskiego; zdradzę tylko, iż zawodowo zajmuje się fotografią.

Urodził się pod Pińczowem, pochodził z drobnej szlachty.
W Piotrkowie pracował od 1852 r. jako nauczyciel prywatny, zaś od 1866 r. - w gimnazjum (przerwę w piotrkowskiej pracy miał w latach 1860-1866, kiedy przebywał w Warszawie).
Publikował w "Roczniku Piotrkowskim" i "Tygodniu"; autor powieści "Perła utracona", prac historycznych (o piotrkowskiej farze i cechach rzemieślniczych); poeta.
Miłośnik teatru. Organizował przedstawienia amatorskie wespół z młodzieżą gimnazjalną. Ciekawostką jest, że dekoracje sceny przygotowywał dla nich Tadeusz Korzon.
Prowadząc doświadczalne badania pedagogiczne w Piotrkowie, zajmował się młodzieżą wykolejoną. W dziedzinie literaturoznawstwa - interesowała go epoka Odrodzenia.
Wyjechał z naszego Miasta do Warszawy, gdzie prowadził dalszą działalność (m.in. redagował "Encyklopedię Wychowawczą"). Tuż przed przenosinami pracował jeszcze krótko na pensji Krzywickich.
W jego nekrologu zespół "Biesiady Literackiej" napisał: "Ze szczególnym zamiłowaniem wykładał język polski i literaturę ojczystą, a zamiłowanie swoje do tych przedmiotów potrafił w serca uczni i uczennic swoich przelewać".